HERE I GO! Ik word wakker, nog steeds niet echt besef, een vreemd gevoel. Oma, Clint en Thijs komen vanmorgen om 6 uur nog even langs. Afscheid van Thijs. Jeetje wat vreemd en lastig. En van oma afscheid nemen… Tranen rollen over mijn wangen. Dan stap ik om half 7 de auto in met papa, mama Sterre en Mirre en we rijden naar Schiphol. Ik val een beetje in slaap in de auto.

We komen rond 8 uur aan op Schiphol. We spreken af met Eline en Mirthe en we wegen onze koffers: shit.. twee kilo te veel. Oké, wat moet er uit? Geen idee. Goed, dan maar de twee deo-flessen en twee zonnebrandcrèmes, die stuurt mama wel op. Nog wat andere dingetjes gaan er uit en ik zit op 22.80 kilo. Yes! We checken onze koffers in en we drinken nog wat met z’n allen. Om half 10 lopen we richting de douane. We nemen afscheid van onze families. Wat is dat moeilijk en wat een verdriet… Vervolgens naar de douane en we wachten in de gate. Na een tijdje stappen we het vliegtuig in. We zitten op stoelen 61K, 61J, 61H en 61G. Eline bij het raam, Mirthe in het midden, ik aan het gangpad en Henrike (een andere stagiaire) de stoel naast het gangpad.

9 uur vliegen gaat beginnen. Gelukkig zijn we met KLM en hebben we allemaal een eigen tv’tje waar we veel films en series kunnen bekijken. De 9 uren vliegen (letterlijk) voorbij. Het is erg gezellig en we vermaken ons goed. We krijgen 2 maaltijden, veel drinken, een ijsje en verfrissingsdoekjes aangeboden. We vliegen uren over de Atlantische oceaan, waarna we ineens land beginnen te zien. We beginnen te dalen en zien alleen maar groen in ons raampje. Wat een boel bomen! Het landen verloopt goed en we stappen het vliegtuig uit. Bam. Een warmteklap in ons gezicht, wat een hitte, dus zo warm zal het zijn de komende 10 maanden.

5 uur tijdverschil met Nederland, het is kwart over 3 in de middag. We gaan langs de douane, krijgen een stempel in ons paspoort en we moeten lang wachten op onze koffers. Vervolgens lopen we het vliegtuig uit en daar staat Azeez Khodabaks, de manager van het gehandicaptenproject Dankerscentrum (waar een aantal stagiaires van de WIN-groep stage zullen lopen). We ontmoeten de 4 andere stagiaires, de Belgen, Liset, Jona, Josephine en Hanne. De 5 uur lange autorit gaat van start. We kletsen wat in de auto en Azeez geeft ons informatie. Het is een hele lange rechte weg richting Nieuw Nickerie. Links staan bomen, rechts staan bomen. Overal waar je kijkt is het groen. Soms staan er huizen, hele mooie luxe maar vlak daarnaast staan ook vervallen huisjes. Soms zie je een klein vuurtje bij de huisjes in hun tuin, Azeez legt uit dat dat door sigarettenpeuken komt die de mensen gewoon op straat gooien, of dat de mensen het aansteken om ongedierte af te schikken. Het wordt rond half 7 donker en we moeten nog een heel eind. Het is erg warm in de auto, ondanks alle ramen open staan. Ik probeer wat te slapen maar door de hobbelige weg en oh ja, ze rijden hier links, even wennen. We hebben een korte pauze en rond kwart over 9 rijden we Nieuw Nickerie in. Azeez zet ons af voor ons huis waar we wachten op Jan, onze huurbaas. Hij woont boven ons met zijn gezinnetje. We zijn erg vermoeid van de reis maar willen heel graag het huisje eerst bekijken. Erg mooi en luxe ziet het er uit. Ik woon in het huis met Mirthe en Eline. We kiezen onze kamers uit: Eline een roze kamer, Mirthe een groene en ik een gele. Iedereen heeft gelukkig een ventilator en we zouden zelfs de airco kunnen gebruiken in onze kamer, maar dan moeten we wel extra bijbetalen. We hebben ieder een tweepersoonsbed met daarboven een klamboe hangen en een eigen kast. Een grote woonkamer met banken en een mooie, schone keuken. Zelfs een oventje, magnetron, koelkast, tv, en een wasmachine! Dit hadden wij echt niet verwacht. Een grote badkamer en een grote tuin. We douchen want we voelen ons erg vies. Het is een koude douche, geen warm water maar dat maakt helemaal niet uit. Wat heerlijk die koude stralen. We kletsen nog wat en gaan slapen. De ventilator gaat aan, het is pikkedonker op mijn kamer. Voor het eerst krijg ik een besef: shit, tien maanden is echt super lang. Ik word elk uur wel wakker maar slaap op zich wel goed.