Mi Switi Sranan

Lobi fu switi Sranan.

5 maanden stage lopen in Suriname, wat is de tijd voorbij gevlogen.. Helaas is het einde in zicht. Ik wil nog lang niet naar huis, evenals mijn twee huisgenootjes. Wat zullen we het mooie Suriname missen. De afgelopen twee maanden zijn nog sneller gegaan dan die ervoor. Ik heb nog een paar mooie projectjes op kunnen starten, een daarvan was HIV en aids voorlichtingen geven op basisscholen in Nickerie. Ook heb ik helpen organiseren van een activiteit van de rolstoelvereniging, waarbij alle leden bij elkaar kwamen en we bingo gespeeld hebben. Ik was hierbij de gastvrouw. Verder heb ik nog veel mooie stagedingen kunnen doen. En veel aan schoolverslagen gezeten…. Maar helaas, aan alles komt een eind dus vorige week vrijdag hebben we afscheid moeten nemen van de collega’s van de WINgroep, dat was lastig zeg… Vooral het afscheid bij Butch was moeilijk, de man van de fietsenverhuur waar ik elke dag een praatje mee maakte.

Een laatste trip in Nickerie was de bananenplantage. Een plantage van 900 hectare, immens groot! We kregen een rondleiding en zagen hoe de bananen van de trossen gekapt werden en werden gewassen tot aan het in een bananendoos in een vrachtwagen zetten. Super interessant en wat een zwaar werk!

Zaterdag vertrokken we met tranen over onze wangen in de taxi naar Paramaribo. We slapen een week bij Zus&ZO, een heel gezellig hostel en restaurant met veel sfeer, dat erg bekend is onder de toeristen. Z

De ouders van Eline zijn voor drie weken in Suriname en zullen met ons naar huis vliegen, zaterdag 20 februari. Maar eerst nog een week vakantie en tripjes doen!

Zondagochtend was Eline met haar ouders op stap en toen belde ze me: ‘Babs!! Er is een helikopter actie, we kunnen in een helikopter boven Suriname vliegen!’ Wauw, dit is iets wat we altijd nog wilde doen in Suriname maar helaas was er de kans niet voor en nu kon het toch! Nog geen half uur later zaten Mirte, Eline en haar ouders en ik in een helikopter, het uitzicht van boven af van Suriname te bewonderen. Het was maar 10 minuutjes maar wat hebben we genoten!

Maandag werden we al vroeg opgehaald en vertrokken we Albina. Met een groep van totaal 11 man en twee gidsen eerst een tijd in de auto om vervolgens in een bootje te stappen. Het water klotste aan alle kanten op ons, het was een ruige zee, we waren kletsnat toen we in Galibi aankwamen. Galibi is een prachtig dorp van 900 meter bij 4 kilometer, gelegen aan de zee. Aan het strand leggen zeeschildpadden hun eitjes. We hadden geluk: het leg-seizoen was net begonnen. In de avond voeren we 10 kilometer op zee langs het strand, met z’n allen onder een dekzeil om het water van de zee op te vangen. Door de ruige zee en het schommelen in het donker waren we alle drie ontzettend misselijk geworden. Gelukkig stopte het bootje op tijd en jawel: er was een schildpad gespot op het strand. De gidsen gingen voorzichtig op onderzoek uit en het zou niet lang meer duren voordat ze zou beginnen met het leggen van eieren. De schildpadden zoeken eerst een plek en gaven een diepe kuil van wel 40 centimeter in het zand. Vervolgens raken ze in een soort trans, en merken dan niks meer van hun omgeving. In deze situatie kunnen wij dus gewoon bij haar staan en kijken hoe ze haar eitjes legt. Het was zo’n bijzonder gezicht. Het was een schildpad van ongeveer 90 centimeter! Deze schildpadden kunnen gemiddeld 500 eieren per keer leggen. Toen ze klaar was dichtte ze het gat en begon ze dwaalsporen te maken, om haar vijanden op het verkeerde spoor te leiden. Helaas zijn er een boel vijanden voor haar eitjes: honden, vogels, maar ook stropers, die de eitjes weer verkopen. Vervolgens kroop ze over het zand naar de zee. Wat bijzonder mooi om dit mee te hebben gemaakt. In april zullen de eieren uit komen, jammer dat we dat niet kunnen zien.

We sliepen op Galibi en de volgende dag werden we naar Frans-Guyana gebracht. Dit is het land naast Suriname, maar omdat het nog steeds een kolonie is van Frankrijk, wordt er Frans gepraat, aan de rechterkant gereden en met euro’s betaald. Zo vreemd om dit te zien, terwijl je Suriname aan de overkant van de rivier ziet liggen. Het is heel Europees en als je niet beter weet zou je niet denken dat je in Zuid-Amerika bent. We namen een kijkje in een gevangenis van Frans-Guyana, de Saint-Laurent-du-Maroni, beter bekend als de gevangenis van Papillon.

Dinsdagavond vielen we al snel in slaap, moe van alle indrukken van de afgelopen twee dagen.

Onze gids van Galibi (tevens de gids die mee was naar Voltzberg), vroeg of wij op woensdag mee wilden naar Brownsberg, hij had nog drie plekken over in de auto en we zouden voor 1/3^e van de prijs mee kunnen. Dit aanbod sloegen Mirthe en ik niet af! Eline was er vorige week al geweest met haar ouders. Dus vanmorgen werden we om 8 uur opgehaald en de gids had al snel een vervelende mededeling; de vier andere toeristen hadden in de ochtend afgebeld omdat een daarvan aangereden was door een auto. Dit betekende dat Mirthe en ik alleen mee zouden gaan, een privé-tour dus! Onderweg werden we hard geconfronteerd met het feit dat Suriname een ontzettend corrupt land is. Dit wisten we al wel, maar nu kwam het zo dichtbij. We waren 1,5 uur onderweg naar Brownsberg tot we geflitst werden door de politie: 50 kilometer te hard, op een weg waar we 40 km mochten rijden. Schrik hier niet van; alle Surinamers rijden te hard. Er wordt weinig geflitst maar zo nu en dan gebeurd het wel. De politie kwam en zei: ja, u rijdt 90 km, uw rijbewijs wordt ingevorderd. Wij schrokken, onze gids nog erger. We waren bang dat we niet meer naar Brownsberg zouden kunnen. Onze gids ging praten met de politie en kwam met een vervelend nieuws terug: helaas is mijn rijbewijs ingevorderd, ik moet iemand bellen die ons op kan halen. Wij baalden. Niet veel later kwam er een creoolse man naar ons toe. Hij sprak wat met de gids en we zagen dat de gids de autosleutels aan hem gaf. De man stapte achter het stuur en de gids ging op de bijrijdersstoel zitten. Mirthe en ik keken elkaar vragend aan. De man startte de auto en reed 100 meter verder. Toen stapte hij uit, de gids gaf hem 70 SRD (ongeveer 15 euro) en de gids ging achter het stuur en reed verder. Hij vertelde dat dit mannetje een vriendje is van de politie. Hij werkt samen met hen en doet op deze manier net alsof hij de automobilisten weer naar huis brengt voor wat geld. Het geld dat ze daarmee verdienen verdelen ze onder de agenten en steken ze in eigen zak. Corrupt als de pest! Mirthe en ik schoten in de lach, hoe kan dit bestaan!? De gids is zijn rijbewijs kwijt tot maandag maar hij zei dat hij ook mensen kent waardoor geregeld kan worden dat dit ongedaan wordt. Bizar. Hij zei dat je het spelletje maar mee moet spelen. Hij heeft ons gewoon naar Brownsberg gereden. Brownsberg is een berg van 500 meter, die tot de top met de auto beklommen kan worden. Een prachtig uitzicht over het Brokopondo meer! We wandelden naar twee watervallen: de Irene-waterval en de Leo-waterval. Het was een zware tocht met veel steile, gladde hellingen. Maar gelukkig konden we ons afkoelen onder het koude water van de twee watervallen. Super gaaf om te doen! De terugweg vielen we al snel in slaap.

Morgen gaan we met z’n vijven naar Peperpot, een voormalige koffieplantage in Commowijne. Hier zullen we te voet de plantages bekijken en het natuurgebied. De gids van gister heeft ons gevraagd of we met hem willen eten morgenavond en daarna zal hij ons naar Havanna brengen: de club waar Surinamers salsa dansen.

Vrijdag zullen we waarschijnlijk naar Cola-kreek gaan. Een recreatiepark waar we in de natuurbadplaats zullen zwemmen. Colakreek heeft zijn naam te danken aan het donkerbruine kreekwater dat lijkt op cola. Vandaar de benaming 'Colakreek'. Hoewel het water donkerbruin is, heeft dat niets te maken met de kwaliteit ervan. De diepbruine kleur ontstaat door vallende bladeren en dit proces houdt de zuurgraadvan het water constant, waardoor het veilig zwemwater is.

Zaterdagochtend zullen we de stad in gaan om nog even wat te shoppen en souvenirs te kopen.

Om half 20:30 uur (surinaamse tijd) vliegen we naar Nederland, waar we zondagmorgen al vroeg aankomen. Ik heb heel veel zin om iedereen in Nederland weer te zien, maar ik vind het zo jammer dat ik Suriname moet verlaten… Ik heb het zo naar mijn zin gehad, samen met Eline en Mirthe en de andere fantastische stagiaires! We hebben drie Surinaamse vrienden gemaakt, waar mee we veel samen gekookt hebben, tennis mee hebben gespeeld en mee uit zijn gegaan. Ik heb fantastische mensen ontmoet, en de natuur is prachtig. Zo mooi! Ik heb ontzettend gave trips gedaan. Er zijn tijden geweest dat ik het liefst naar Nederland wilde, dit kwam vooral voor wanneer ik iets heftigs had meegemaakt op mijn stage, verhalen van mijn cliënten. Het was een heftige stage, zeker omdat ik heel veel verantwoordelijkheden had en veel in mijn eentje moest doen, op eigen initiatief. Ik heb heel veel geleerd. Ja, ik heb niet alleen maar vakantie gevierd, zoals jullie zullen denken na al mijn verhalen en foto’s ;).

Zondag kom ik thuis, en dan heb ik nog een weekje vrij, maar moet ik veel dingen regelen. 29 februari zal ik beginnen op een nieuwe stageplaats in Deurne.

Switi Sranan, mi lobie joe. Ik zal het nooit vergeten. Met verdriet zal ik het land verlaten, maar vol mooie, prachtige en geweldige herinneringen zal ik er aan terugdenken. Misschien dat ik ooit nog terugkom.

December

December 2015, wat een maand!!

Ik heb zo veel leuke dingen gedaan in deze maand! Daarom ook zo'n lang verhaal.

vrijdag 5 december kwam Sterre! Ik was die dag ontzettend nerveus en had super veel zin om haar weer te zien, en een knuffel te geven. Ik wilde haar graag mijn leven en wonen in Suriname laten zien. Ik haal haar op op het vliegveld en we overnachten in Paramaribo. De volgende dag de taxi-rit van 4 uur naar Nickerie. Die is voor Sterre lang, ze is nog erg moe van de vliegreis en last van de jett-lag. Eline en Mirte verwelkomen ons met een typsiche surinaamse welkomscake. De weer erna laat ik Nickerie aan Sterre zien, stel ik haar voor aan mijn collega's en de andere stagiaires. Helaas moet ik die week wel veel werken en aan school werken. Sterre rust wat uit in ons huis, of helpt Butch, een collega van mij, met zijn administratie voor de fietsenreparatie. In het weekend slapen we met Mirthe, Eline, loes en wij twee in de woonkamer.

Op dinsdag vertrekken we met de staatsbus van 6:00 uur naar Paramaribo. We lopen even de stad in en worden om half 4 door een taxi opgehaald, we gaan dolfijnen spotten! We stappen op een bootje en helaas duurt het anderhalf uur eer we wat gezien hebben. We hadden bijna de hoop opgegeven en dan zien we ineens 4 dolfijnen zwemmen! Een prachtig gezicht. De volgende dag hebben we met Mirte en Thijs (haar vriend, die gister in Suriname is geland) afgesproken en gaan we op Quad Safari! Met z'n tweeën op een quad rijdend over de savanne en door de jungle. Een tocht van 5 uur door de modder en waterplassen en langs de lianen. Echt zo gaaf om te doen! Sterre en ik waren het er overeens dat dit het gaafste was wat we ooit hebben gedaan!!

De volgende dag plannen we in om te shoppen, in de avond komen alle andere stagiaires naar Paramaribo want morgen vertrekken we al vroeg naar het binnenland van Suriname. We gaan naar Raleighvallen voltzberg, de watervallen en een berg in Suriname. Hier zullen we 3 nachten verblijven. We moeten eerst 5 uur in de bus zitten en vervolgens nog eens 5 uur op een bootje. Midden in de zon, en af en toe moeten we uitstappen omdat de boot tegen de bodem vastzit (het is laag water). Het was een vermoeiende reis. In de avond komen we aan en bevestigen onze hangmatten. De volgende dag worden we wakker met een prachtig uitzicht. Overal zie je doodskopaapjes in de bomen klauteren en wij mogen ze bananen voeren. We trekken onze wandelschoenen aan en beginnen de tocht naar de Voltzberg. We wandelen 3 uur door de jungle, een vermoeiende, benauwde, klauwterende tocht. Op een gegeven moment zijn we op een platform waar je de Voltzberg kan zien. Wat een grote berg! We klimmen en klauteren de berg op. Echt zwaar is het en omdat het net geregend heeft moeten we goed oppassen dat we niet uitglijden, het is erg stijl. Een zware, zwetende klim, gelukkig peppen we elkaar op en met z'n allen bereiken we de top. Wat een prachtig uitzicht!! Wat is dit genieten zeg. Overal waar je kijkt zie je de groene bomen van de jungle. De volgende dag wandelen we naar watervalletjes en zwemmen we. In de avond is er een feestje waar we op z'n Surinaams gaan dansen. De volgende dag is weer de lange rit naar huis, om 9:00 uur vertrekken we en om 1:00 s'nachts komen we thuis aan. we zijn kapot.

Op woensdag gaan Sterre, Mirthe, Thijs en ik naar Bigipan. Waar Mirthe en ik al wel eens zijn geweest, maar we wilden het graag aan Sterre en Thijs laten zien. We zien wel 100den flamingo's, we relaxen en slapen in onze hangmatten en nemen een modderbad. De volgende dag is het kerstavond en en bestellen we heerlijke roti van een gezin die ik begeleid op stage.

Eerste kerstdag. Vreemd om niet thuis te zijn, gelukkig is Sterre er wel. We hebben een lekker kerstbrunch en in de avond gaan we met alle stagiaires naar een collega die lekker surinaams gekookt heeft, eten. Op tweede kerstdag gaan Sterre, Eline, Mirthe, Thijs en ik een heel stuk fietsen door Nickerie en langs de Zeedijk, waar we wat drinken en pootje baden op een stukje strand. En dat in december op kerst! Vreemd gevoel. We eten in de avond met z'n vijven surinaamse tapas. De volgende dag zijn we uitgenodig bij een andere collega om daar te barbecuen. Gezellig!!

Op maandag vertrekken Eline, Sterre en ik weer nara Paramaribo. Mirthe en Thijs zijn er de dag ervoor al heen gegaan. We gaan met z'n vijven naar de dierentuin. Eerst schrikken we van de kleine kooitjes waar de aapjes in zitten, maar we zien ook gewoon apen los lopen! Ze slingeren in de bomen boven ons. We denken dat deze af en toe uit de jungle die aangrenzend aan de dierentuin is, komen overgelopen. Het is een klein park maar het is leuk om de Surinaamse dieren te zien, al hoewel het toch zielig is dat ze in kleine hokjes zitten. De ara's hebben we in het wild zien vliegen, een prachtig gezicht. En nu zitten ze met 10 anderen in een klein hokje... Raar contrast. We eten met z'n vijven in een super lekker chique restaurant tot we helemaal vol zitten. De volgende dag lopen we door het centrum en koopt Sterre de laatste souvirniers voor thuis. In de avond moet ik weer afscheid van haar nemen. De drie en een halve week zijn voorbij gevlogen met haar. Het was heel fijn om haar bij me te hebben en te laten zien waar ik leef en wat ik doe.

De volgende dag gaan Mirthe, Eline, Lisel en ik naar de vlindertuin, waar we heel veel mooie vlinders zien, maar ook slangen en schildpadden. Zij kweken en exporteren deze dieren naar andere landen.

Oud en nieuw begint al met feest op 30 december. In de stad galmt de muziek overal. We feesten met alle stagiaires. De volgende dag is er in de ochtend al veel te doen in de stad. In veel straten hebben ze een slinger met rotjes neer gelegd. Deze steken ze af en je hoort kei harden knallen en er is heel veel rook. Gelukkig dragen we oordopjes en mondkapjes.In de avond feesten we weer! Echt leuk om het hier mee te maken. Wat was het gezellig.

Helaas zal het avontuur in Suriname niet zo lang meer duren. Ik zal nog 5 weken stage lopen en dan nog een week waarin verslagen ga maken en afscheid nemen. De laatste week proppen we vol met tripjes en leuke dingen in Paramaribo en dan vliegen we 20 februari weer naar huis. Wat is het tot nu toe al snel gegaan zeg! De komende 2 kleine maanden zullen ook snel gaan... Deze maand word nog had werken en vooral veel voor school doen. Maar ik heb er weer zin in! na drie weken vakantie om weer aan de slag te gaan!

Ik wens jullie allemaal een heel gelukkig nieuwjaar!

Divali en Onafhankelijkheidsdag en de situatie in Suriname

Hallo!

Een nieuwe blog! Het duurde even, maar bij deze!

Shubh Divali! 11 november is het Divali, een feestdag van de Hindoestanen waarbij zij de lichtgoden eren. In de middag gaan alle stagiaires naar het weeshuis waar de kinderen ons helpen met opmaken, en het aantrekken van onze Saree's. Dit is een hele grote lap stof die we om ons heen wikkelen als een jurk. In de avond lopen we met alle stagiaires en de kinderen van het weeshius mee met de optocht. Een hele lange stoet vol met groepen die er allemaal prachtig uit zien in hun saree's en met hun fakkels aan. We roepen:Shubh Divali (gelukkig lichtjesfeest). We lopen zo'n 2 uur door Nieuw Nickerie en de hele weg staan mensen ons aan te moedigen. Even later is de prijsuitreiking: wij winnen de 5e prijs en de multiculturele prijs (omdat wij als Bakra's meelopen met de surinaamse kinderen).

De volgende dag eten we met een aantal stagiairs samen en stappen we rond de schemering op de fiets. We fietsen door de polder waar voornamelijk hindoestanen wonen. Zij hebben voor hun huis allemaal kaarsjes neergezet, die dia's worden genoemd. Ook werd er vuurwerk afgestoken. Het zag er erg mooi uit! We fietsen langs een gezin waarmee we aan de praat komen. Ze nodigen ons uit om wat te eten en te drinken en we krijgen allemaal hindoestaanse hapjes aangeboden. Erg lekker en wat leuk dat onbekenden zo gastvrij zij en dit ons aanbieden!

Srefidensie: Suriname 40 jaar onafhankelijk!

Dinsdagmiddag pakken wij de taxi naar Paramaribo want de nationale feestdag onafhankelijkheidsdag zal morgen beginnen. Dinsdagavond gaan wij uit in Paramaribo! Erg leuk en we kijken onze ogen uit naar de dansmoves van de Surinamers.

De volgende dag bezoeken wij de Palmentuin, waar allemaal kraampjes staan met Surinaams eten en spulletjes. Vervolgens begint de de parade op het onafhankelijkheidsplein. Een hele lange stoet met mensen van het leger, de politie, militaire wagens. Erg indrukwekkend om te zien. Ook waren alle ministers en president Bouterse aanwezig.

In de avond was er een spectaculaire vuurwerkshow te zien. Prachtig! Daarna zijn we in de stad wat gaan drinken.

de situatie.....

Een aantal van jullie weten het al, maar ik heb vervelend nieuws te vermelden. Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: we vliegen 20 februari al weer terug naar Nederland. Helaas kunnen we de volledige 10 maanden niet afmaken, en hebben we het verkort naar 5 maanden. En wel om de volgende redenen:

Na de afgelopen verkiezingen van enkele maanden geleden hier in Suriname gaat het financieel en economisch met de dag slechter. I.v.m de daling van de goudprijzen, het stoppen van enkele grote multinationals in de bauxiet en houtkap, de daling van de olieprijzen en het instorten van de rijstbouw komen er veel minder inkomsten binnen dan men gehoopt had. Alle ministeries moeten 50 % bezuinigen en dat heeft enorme consequentie voor de zorg en welzijn. hEt is iedere maand weer de vraag of de salarissen betaald kunnen worden van de ambtenaren en semi overheidspersoneel. Tot nu toe is dat opgelost door extra geld te drukken waarvoor helemaal geen dekking is waardoor de surinaamse dollar devalueert. Het land gaan Griekenland achterna, maar misschien zelfs Venezuela. aLles wordt per dag duurder. De bevolking betaalden vorige maand nog 50 surinaamse dollar voor de electra rekening en nu moeten zij 180 srd betalen. De kindertehuizen hebben nog helemaal geen subsidie ontvangen dit jaar, maar hen is al wel medegedeeld dat indien er geld is ze 40% minder subsidie krijgen. Overal vallen er ontslagen en niet alle medicijnen zijn meer te verkrijgen.Suriname heeft geen traditie van sociale onlusten maar dat zal nu best eens kunnen gaan gebeuren.

Paramaribo 2

Vrijdag, 30 oktober.

Ik sta om half 5 in de ochtend op, en om half 6 loop ik met Mirthe, Eline en Lisel richting de bus. Voor het eerst met de staatsbus naar Paramaribo, waar we 4,5 uur later aankomen. We slapen 3 nachten in hostel 'Zin', waar een zwembad is en waar we gelijk gebruik van gaan maken. We eten wat tappas in de stad en om 4 uur worden we door Chicko opgehaald, hij brengt ons naar Kenny. (Nee, geen Kenny B

). Kenny is onze gids tijdens de dolfijnen- en kaaimannentour. We stappen op een boot en spotten 4 dolfijnen, een gezinnetje. We varen op de Surinaamse rivier. Even later zet hij ons af op een plantage van een Nederlandse boer. De plantage is vol met fruitbomen en vee, en meet wel 7000 hectare grond! Wanneer wij voor het eerst een schaap zien zonder wol roep ik: Ahhh kijk een geitje! Maar word gecorrigeerd door de boer. Vervolgens eten we wat en we smeren ons in met 10 lagen muggenspray. We stappen op een nog kleiner bootje: we gaan kaaimannen vangen! Het is pikkedonker en we zien alleen wat als we met onze zaklampen schijnen. We varen in een soort moeras, en moeten de planten ontwijken die aan onze zijde voorbij gaan. Ook moeten we bukken wanneer we onder een bruggetje varen. Ineens hoor ik onze bootman een gek geluidje maken. Ik kijk naar achter en zie hem op de rand van het bootje hangen en hij grijpt ineens met zijn blote handen in het water. Hij heeft een kaaiman gevangen! Hij plaats een elastiekje om zijn bekkie en geeft de kaaiman aan mij. Dit herhaalt hij nog 3 keer. We zitten met een kaaiman op onze schoot en in onze handen en moeten hem goed vast houden om te voorkomen dat ze wegschieten. Even later maken we wat foto's en bevrijden we ze weer van het elastiekje en leggen ze terug in het water.

De volgende dag gaan we lekker shoppen. We komen in een souvenirwinkel en kijken onze ogen uit. We lopen er 2 uur rond en kopen veel leuke souvenirtjes!S ’avonds worden we om 9 uur opgehaald door de partybus! We rijden dansend door Paramaribo in een bus met open dak en muziek en lichten! De bus zet ons af bij een club waar een zwembad binnen is, een poolparty.

Zondag gaat de wekker om half 5 af… Het was een korte nacht maar we moeten om kwart over 6 de bus pakken naar Berg en Dal. Dit is nog anderhalf uur rijden van de stad en we komen midden in de jungle terecht. Berg en Dal is een heel luxe resort waar ook een Avonturenpark is. We gaan ZIPLINEN! (kabelbanen). We moeten eerst de jungle in klimmen, best stijl. De gaan van 7 banen ziplinen, met een gemiddelde lengte van 150 meter per baan, echt door de jungle. Een van de banen gaat over een grote rivier! Super gaaf! En kei hard ga je! Op de laatste baan mochten we kunstjes doen dus we gaan hangend op z’n kop over de baan. Dit was echt geweldig! De rest van de dag chillen we een beetje op het ‘strand’ bij Berg en Dal.

Maandag gaan we nog wat shoppen en pakken om 14:00 uur weer de taxi naar Nickerie. De taxi is wat chiller dan de staatsbus en doet er ook wat sneller over. De staatsbus is trouwens maar 12,50 SRD, dat is ongeveer 3 euro!! Voor 4,5 uur rijden! De taxi kost 40 SRD, 10 euro. Echt heel goedkoop. We zijn erg moe van dit geweldige weekend en slapen al vroeg, want de volgende dag moeten we weer aan het werk op stage.

Bigipan!

Bigipan! Wat was je mooi! In geen woorden te beschrijven dus ik zou zeggen: kijk deze vlog maar! Credits to Mirthe In 't Groen.

Klik op deze link om het filmpje te zien:

https://www.youtube.com/watch?time_continue=109&v=fxA7VqwoDuU

(niet op mobiel beschikbaar dus kijk het op je laptop!)

de stage en mijn verrassingsfeestje!

Ondertussen zijn er weer twee weken voorbij gevlogen!

De tweede week zijn we nog rustig vakantie aan het vieren. We zwemmen elke dag, doen boodschappen en hebben het erg gezellig met de andere staigiaires. Er zijn 6 nieuwe belgen bijgekomen, we zijn nu in totaal met 17 stagiaires. We fietsen naar de Zeedijk, een dijk met veel rotsen waar de atlantische oceaan tegen aan botst. Erg mooi om te zien! Aan de rechter kant is het net Nederland: dijken en een blauwe bewolkte lucht, maar aan de linkerkant zie je de Surinaamse oude vervallen huisjes, honden die loslopen en veel groen.

De week erna begint onze stage eindelijk. Ondertussen ben ik al bezig met 5 projecten. Sommige zijn al opgestart, anderen moeten nog verder besproken worden. Het is nu nog even afwegen in welke projecten ik de meeste tijd in ga/moet steken. 5 project is best veel, dus ik moet oppassen dat ik niet te veel hooi op mijn vork neem.

Project 1: dossiers van de kinderen van het weeshuis bijwerken (dit met de begeleiders en met de kinderen bespreken)
Project 2: drie clienten van t dankerscentrum (centrum waar kinderen met een beperking/handicap verblijven) zijn vaak afwezig. Ik ga met de ouders van deze kinderen bespreken hoe dat komt en hoe dat voorkomen kan worden.
Project 3: meldpunt kindermishandeling. Er is een melding gekomen en ik ga mee naar de scholen van de slachtoffers om informatie te krijgen over de melding.
Project 4: zorgleerlingen. Gezin met drie zorgleerlingen.Ik ga mee op huisbezoek en een plan van aanpak opstellen. Hier ben ik afgelopen donderdag naar toe gegaan met een begeleider en werd gelijk al blootgesteld aan de heftige problematiek en cultuur die hier in Suriname heerst.
Project 5: een jongen met faalangst begeleiden in de sociale werkplek.

Stage in Suriname bij de WINgroep is heel anders dan stage in Nederland. Je wordt niet bij het handje meegenomen en er worden niet per se altijd voorbeelden gegeven. Je moet je echt pro-actief opstellen en zelf het initiatief nemen om met collega's te bespreken waar ik als stagiaire maatschappelijk werk een bijdrage kan leveren.

En ik merk echt zo veel cultuurverschillen waar ik erg aan moet wennen en mij moet aanpassen. Maar dat gaat steeds beter, door goed op te letten hoe de bevolking het hier doet. Ook door gewoon in mijn vrije tijd te observeren, in het zwembad, op de markt enzovoort, leer ik de cultuur steeds beter begrijpen.

Vrijdagavond bevinden we ons op de tennisclub, waar ik vanaf volgende week tennislessen wil gaan volgen met andere stagiaires. Hier wordt elke vrijdagavond saté gemaakt en parbo-biertjes gedronken. Het was erg gezellig en om klokslag 12 werd er voor mij gezongen: Jarig in Suriname! En dat werd die dag flink gevierd!

In de ochtend ga ik skypen met Sterre, Mirre, papa, mama en oma. Wat vreemd om op mijn verjaardag niet thuis te zijn, en al helemaal niet met Sterre. We skypen wel 1,5 uur lang en pakken de cadeautjes voor elkaar uit en we blazen zelfs de taart met kaarsjes samen uit. Ondertussen hebben Mirthe en Eline het huis versierd en een ontbijtje voor mij gemaakt. Ze hebben zelfs een taart met kaarsjes gehaald! In de middag gaan we naar een hotel dat grenst aan de rivier. Tegenover het hotel, aan de andere kant van de rivier, is de mangrove. Prachtig om te zien. We zwemmen in het zwembad en verbranden ons een beetje... In de avond gaan we uit eten. Ik had alle stagiaires uitgenodigd om half 9 op mijn verjaardagsfeestje te komen, maar als we om half 8 thuiskomen van het etentje, en ik de deur open moet doen, schrik ik mij een ongeluk! De lampen gaan aan en alle stagiaires zitten al in ons huis! SUPRISE! Wat een verrassing! Wat super lief! Het was een super leuk gezellig feestje en wat was ik die dag verwend!

Hier zie je het filmpje van het afscheidsfeestje:

https://www.facebook.com/babette.pijfers/videos/1041191235912549/

PARAMARIBO!

Om half 6 gaat de wekker. Over een uur worden we opgehaald door een taxi die ons naar Parimaribo brengt. The big city. We zijn met de 4 Belgen en Henrieke (totaal met 8). We verwachten dat de rit 5 uur duurt en verbazen ons wanneer we 3,5 uur later bij ons guesthouse Zus&Zo worden afgezet. Hier zullen we 2 nachten verblijven. We ontmoeten Chicko, onze begeleider en taximan voor als we in Parimaribo zijn. Hij regelt dingen voor ons visum en we kunnen tripjes bij hem doen (zoals dolfijnen zien). Hij geef ons veel informatie en adviezen over het visum en de stad. Hij waarschuwt ons voor de criminaliteit en het drugs-en drank gebruik in de stad.
We spelen spelletjes en wandelen in de Palmentuin die vlak voor het guesthouse is. We bezichtigen de monumenten die in de stad staan. Het is 37 graden maar gelukkig mogen we in Parimaribo korte broeken en hemdjes aan (in tegenstelling tot Nickerie, onze woonplaats, waar we lange broeken en t-shirts aan moeten doen). Om 7 uur worden we door Chicko opgehaald die ons naar een restaurantje brengt waar we Javaans gaan eten. Vervolgens laat hij ons de stad zien. We zien een enorm contrast tussen arm en rijk. In Parimaribo-Zuid staan oude huisjes van golfplaten, vuilheid op de grond en veel junkies en zwerfhonden. Parimaribo-Noord staan daarentegen enorme villa's. En ik overdrijf niet, wat een joekels. Sommige villa's hebben zelfs eigen lantaarnpalen, een verlicht zwembad (die er alleen maar voor de sier staat) zilveren tuinmeubels en een gouden hekwerk. Niet normaal. Wanneer we weer in ons guesthouse aankomen, zijn we erg moe en vallen meteen in slaap.
De volgende dag haalt Chicko ons om half 8 op en brengt ons naar de Vreemdelingenpolitie om dingen te regelen voor ons visum. Gelukkig regelt Chicko een hoop voor ons, en kan hij zelfs regelen dat wij dingen in Nickerie kunnen ophalen, zodat we niet nóg een keer naar Parimaribo hoeven voor het visum. Even later brengt Chicko ons naar White Beach, een prachtig klein wit strandje waar we heerlijk zwemmen. In het water staat een hekwerk dat de piranha's aan de andere kant op afstand houdt. Na een tijd haalt Chicko ons weer op en brengt ons naar het guesthouse. Onderweg staat de Surinaamse radio hard aan in de auto en we zingen en we dansen en lachen heel veel. Hij laat nog een stuk van de stad zien, het is al donker en we rijden echt door het centrum, waar we junkies zien en jonge meiden op de hoeken van de straat zichzelf zien verkopen.
We eten bij het guesthouse waar ook een Jazz-optreden is met veel liedjes die we mee kunnen zingen.
De volgende dag ontbijten we bij het guesthouse en gaan we shoppen!! Ik koop echte Allstars voor 50 SRD. Dat is ongeveer €12,50. Bizar. Om 15:00 uur haalt de taxi ons weer op, om ons weer 4 uur lang naar Nickerie te brengen. Die ritten zijn echt lang en we zijn heel erg blij dat er airco in de taxibus zit.
En ohja! We hebben wifi in ons huisje! En de wasmachine is gemaakt! Super fijn!
We weten nog niet wanneer we met stage moeten beginnen. De vakantie in Nickerie duurt tot 1 oktober dus waarschijnlijk beginnen we dan pas. Onze begeleider Rob zien we maandag pas, dan horen we meer.
In de avond gaan we naar Parbo-night. De grootste happening van Nieuw-Nickerie. Een groot festival met heel veel mensen en harde muziek. Heel gezellig!!

iehhh, beestjes!

21-9

Ik begin al iets aan de warmte te wennen. Ik had verwacht dat ik onder de muggenbulten zou zitten maar heb nog maar 1 klein muggenbultje gespot. We vinden ook de eerste kakkerlakken in ons huis. IEEEEEEHH!! Wat een joekels. We doden ze gelijk met insectenspray. De gekko’s lopen ook al in ons huis, maar die zijn wel schattig. We gaan met z’n allen naar de markt waar we schaafijs en een watermeloen kopen Alle stagiaires zijn uitgenodigd bij Azeez voor een etentje. Hij maakt kip met rijst voor ons, het is erg lekker. Ik heb nu ook een Surinaams telefoontje. Dit is het nummer: 8789980.